65
Մենք որ լինենք գըլդոր-մըլդոր,
Մե՞ծ բան է։
-Վա՜շ-վի՜շ, վա՜շ-վի՜շ,-ի՜նչ իմացանք․
Մուկիկի պես մարդն էլ մեռնի՜․․․
Վա՜շ-վի՜շ արին ջըրերը խոր
70
Ու գընացին պըղտոր-մըղտոր։
Պառավն եկավ, էս որ տեսավ,
-Ա՜յ գըլգըլան ջրեր, ասավ,
Դուք պաղ էիք միշտ ու մարմանդ,
Ինչո՞ւ էսօր պըղտոր-մըղտոր։
75
-Վա՜շ-քու տունը քանդվի, պառավն ասավ․
Մուկիկի պես մարդը մեռնի՜․․․
Զարկեց իրեն ու ծըվատեց։
Ներսն արավ արյունլվիկ։
Մարզաքըձուձ՝ գյուզը վազեց։
90
Գյուղում ասին․
Պառավիկ
Ինչո՞ւ էդպես մարզաքձուձ․
-Վո՜ւյ, քոռանամ, մի՛ խոսեցնեք․
Մուկիկի պես մարզը մեռավ։
95
Աշխարհքն էսպես մընաց անտեր
