1-5
Ծիտն ու Մուկն ախպերացան։ Գետի
ափին բուն շինեցին, մեջը մտան։
Ծիտիկը գնաց քուջուջ անի, ետ եկավ,
տեսավ Մուկիկը մեռել է։
— Վա՜յ, ախպեր ջան, վա՜յ… Ծընկանը
զարկեց․
14
Մուկիկի պես մարդը մեռավ
18-19
— Հեյ վա՜խ, ափսո՛ս, կանչեց Լորը…
Մուկիկի պես մարդը մեռավ
19-ից հետո՝
Աշխարհքն էսպես մնաց անտեր...
24 ա
[Ինչո՞ւ ես մի թևդ կոտրել]
բ
Ինչո՞ւ էդպես թևակոտոր
25
Բա ի՞նչ անեմ, ասավ Լորը
28
Ծիտը էնտեղ հողագլուխ
31
Ափսո՜ս, ափսո՜ս, կանչեց ծառը.
35 ա
[ճյուղերը թափեց տակի քարերին]
բ
[Մնաց կանգնած] ճըղնակոտոր
38
Ինչո՞ւ էդպես ճըղնակոտոր։
42-43
Ծիտիկն էնտեղ հողագլուխ
Լորիկն եղած թևակոտոր
44 ա
Ես որ լինեմ ճըղնակոտոր
բ
Իմ ճյուղերր ես որ ջարդեմ
47-ից հետո՝
Աշխարհքն էսպես մնաց անտեր,
54
Ինչ եք էդպես գըլդոր-մըլդոր։
58
Ծիտիկն էնտեղ հողագլուխ,
60
Ծառը կանգն՛եց ճըղնակոտոր,
68
Պառավն եկավ ջրից անցնի։ էս որ
տեսավ.
73
Բա չե՞ս լսել ինչ պատահեց.
_______________
122
Ընկնեն քարից ու կոտորվեն
