դեռ զարկելու տանջվելով աչն մշտական
մտքով, որ մենք իրար էլ չենք տեսնիլ:
8.
այս բառերում ավելի վիշտ
(դառնություն—կսկիծ) կա, քան այն
արցունքի, որ թափում են
մեռելների վրա։
Բայց ամեն առավոտ մեզ կարթնացնի:
9.
և երբ ղու մխիթարանք կորոնես
և երբ մեր երեխայի բերնից կըլսես
առաջին ճիչերը
կըսովորցնես հայրիկ կանչել,
որի խնամքից զուրկ է նա
10.
հիշիր նրան, որի աղոթքը
քեզ կօրհնի, որին քո սերը կարող էր
երջանկացնել։
11.
Եթե նրա դեմքի գծեբը նմանում են նրան
որին դու կրկին չես տեսնելու, այնժամ
դու կըզգաս, որ սիրտդ թեթև կըդողա
և այդ դողը կըլինի ինձ ծանոթ։
12.
Գիտես բոլոր իմ մեղքերը, սխալներս
[բայց] ոչ ոք չի իմանում իմ
թեև թառամած իմ հույսերս քեզ հետ են
13.
իմ բոլոր զգացմունքներս հաստատ
<1 անընթ.> էին, իմ գոռոզությունը, որ[ին]
ողջ աշխարհ [չըկոտրեց չէր կարող]
[չ]խոնհարեց--
խոնարհեց քո առջև
մինչև իսկ հոգիս
