Ու թագավորը երրորդ անգամ կրկին
հարցնում է,
Չըկա մեկը, որ ցած համարձակվի
(խիզախ)
Բայց ամենքը լուռ են մնում ինչպես
առաջ
Եվ մի պաժ համարձակ ու մեղմ
[կամաց] (հեզ)
Դուրս է գալիս պաժերի վարանած
շարքից
Ու դեն է ձգում գոտին, լեն վերարկուն,
Եվ բոլոր մարդիկ ու կանայք շուրջը
Հիանալի երիտասարդին (ջահելին)
են նայում զարմացած:
Եվ ինչպես նա գնում է (մոտենում է)
դեպի ժայռի կառվածքը,
Ու նայում է անդունդի [մեջ] [ցած անդունդից]
Ջրերը, որոնց նա ներս էր կուլ տալիս
Խավարի բերանն այժմ մագիլով ետ է
տալիս-
Եվ ինչպես հեռավոր որոտումի
(ժխոր) աղմուկի հետ
Նրանք փրփրադեզ խուժում էին խավարչտին գիրկը:
Ու գալարվում է, եռ է գալիս, փրփրում
է ու ֆշշում է
Կարծես այնպես, ինչպես երբ ջուր ենք
խառնում կրակին,
Մինչև երկինք է ցայտում գոլորշի
դարձող
