Մայրիկը մեռաւ, հայրիկը մեռաւ, Մանուկն ու Մանուշն անտէր մնացին․ Մարդիկ անկշտում, մարդիկ անիրաւ, Փոքրիկ որբերին եկան գըրկեցին։ Ու նրանք անտուն, նըրանք հալածւած Ելան, բըռնեցին իրարու ձեռքից, Անծանօթ ճամփով, տկլոր ու սոված Հեռացան, կորան էն չար աշխարքից
II
Երկու որբեր, Քուր ու ախպէր, Կորած գնում են հեռու
․
«Գառնիկ ախպեր» ժողովրդական հեքիաթի առաջին տպագրության
սկիզբը («Հասկեր», 1905, № 1)
