Առաջին անգամ տպագրվել է Երևանում 1922 թվականին լույս տեսած «Նորք» հանդեսի Ա գրքի 95-րդ էջում, այնուհետև` Թումանյանի երկերի ժողովածուի 1-ին հատորի 216-րդ էջում: Արտատպվում է «Նորք» հանդեսից:
Գրված է 1922 թվականի հուլիսի 12-ին: Եղիշե Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարանի Թումանյանի № 109 ֆոնդում պահվում է մեկ ինքնագի։ Առաջին անգամ տպագրվել է Երևանում 1922 թվականին լույս տեսած «Նորք» հանդեսի Ա գրքի 95-րդ էջում, այնուհետև` Թումանյանի երկերի ժողովածուի 1-ին հատորի 216-րդ էջում: Արտատպվում է «Նորք» հանդեսից: Ուղղել ենք մեկ տպագրական սխալ (Յ֊րդ տողում «էս»֊ի փոխարեն տպագրված էր «այս»)։
Գրված է 1922 թվականի օգոստոսի 14-ին:
Նվիրված է բժիշկ Գրիգոր Սաղյանին (1880—1937)։ Թումանյանի կյանքի վերջին շրջանում Գ. Սազյանը եղել է նրա մտերիմ բարեկամներից մեկը, որին նվիրված է նաև մի ուրիշ քառյակ («Հե՛յ, Գրիշա. իմ լուսախպեր, ալեկոծվեց կյանքն էսպես»)։ Թումանյանի ընտանիքի արխիվում պահվում է մեկ ինքնագիր՝ վերնագրված «Գըրիշին», թվագրված՝ «14 օգ. 1922» 1922։ Նույն տեղում կա նաև Աշխենի ձեռքով արտագրված մեկ օրինակ:
Առաջին անգամ, ինքնագրի լուսապատճենի հետ միասին տպագրվել է 1894 թվականին Թիֆլիսում տպագրված «Հորիզոն» գրական հանդեսի 134-րդ էջում, այնուհետև՝ 1934 թվականին Երևանում լույս տեսած Թումանյանի «Գեղարվեստական երկեր» ժողովածուի 129-րդ էջում, ապա՝ Թումանյանի երկերի ժողովածուի 1-ին հատորի 550-րդ էջում։
Արտատպվում է ինքնագրից։
Ժամանակին չորրորդ տողի «ըսպասում» բառի կապակցությամբ բանավեճ է տեղի ունեցել Նվարդ Թումանյանի և գրականագետ Հովհ. Ղանալանյանի միջև (տե՛ս 1938 թվականի «Խորհրդային գրականություն» ամսագրի № 3—4 213-րդ էջում և 1938 թվականին լույս տեսած «Գրական թերթ»-ի № 27, № 29 և № 40)։ Ի վերջո, «ըսպանվում» և «ըսպառվում» բառերը մերժվել են և ինքնագրի հիման վրա ընդունվել է «ըսպասում» բառը։
Գրված է 1922 թվականին։ Եղիշե Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարանի Թումանյանի ֆոնդի №112-ում պահվում է մեկ ինքնագիր:
