Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/75



Ափսոս որ չես տեսնում բնավ
Տագնապն հոգուս խոր ու վեհ…
Հազար անգամ ափսոս ու ցավ,
Որ պիտ տեսնես երբևէ։

1917.I.24

69