Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/90



1921



Ատում եմ քաղաքը՝ դատարկ ու շքեղ.
Ծանր Է գալիս ինձ՝ երկիրը ավեր —
Տխուր ու դժար՝ բնությունը մեծ,
Էլ ո՞ւր մնամ ես սիրտըս էլ ավեր…

20.V

84