196
Մին էլ միասին հանկարծ կորանում
198-199 Թափով գետինը դոփում.
Օճորքը դողում ու հող է թափում։
209-259 տողերը ջնջված են։
290
տողից աոաջ (գլուխ VIII) ավելացրել է՝ «Այն Լոռու ձորն է. ուր հան < դիպակաց>։ Ըստ երևույթին, մտադիր է եղել այս գլուխն սկսել այղ տողով (այդպես է սկսվում նաև առաջին տարբերակի VIII գլուխը) :
269
ա Լոռու էն ահեղ ձորում այս գիշեր
բ էն Լոռու ահեղ ձորում այս գիշեր
261
Մենակ է Սաքոն ու չունի ընկեր։
267
Հայտնվում են միշտ մենակ տըղերանց…
269
Երբ նայում է մարդ քարափի գլխից
272
Ու մարդկանց նման խնջույք են սարքում,
275- 277 Քանի՜սն են տեսել, քանիսն են պատմել…
Ու վաղուց֊վաղուց անցած օրերից,
[Նորա] մանկության երեկոներից,
279
Ետ եկան վաղուց մոռացված ձայներ.
280-281 տողերը ջնջված են։
282
[Ետ եկան նորից] ու ականջին
296
Ու խոլ պատկերներ, տգեղ, այլանդակ,
300
Դանդաղ <1 անընթ.> ըստվերների պես,
310
Թե թեթև հողմից տերևն էր դողում,
314
տողից հետո՝
Կանգնեց ու լռեց։ Լսեցիր <1 անընթ.>
315
Ո՞վ հող թափեց բուխուրակից…
316
Ո՞վ է նայում լիսածակից…
317
Ինչ է այնպես չար ծիծաղում.
318
տողը ջնջված է։
319
Ո՞վ էր կտրից անցավ թեթև
320
Շունչ է քաշում դըռան ետև…
321-323 տողերի փոխարեն՝