Ահա քո սիրով այրված-վառված,
Աշուղ են դարձել հովիվ-տավարած։
140
[Ջահել տղերք են հալվում են-մաշվում]
Նայում են վրադ հոգոց են քաշում,
Ինչ ես խեղճերին հալում ու մաշում։
Աղջի, էրեցիր սիրտս քո սիրով,
Ոտըս կապեցիր թել-թել մազերով,
էլ չեմ դիմանալ, կըփախցնեմ զորով,
Ա՜յ սարի աղջիկ,
Այ սիրուն աղջիկ <...>
__________
141
Նայում են վրադ ու ախ են քաշում
134-142 տողերի փոխարեն՝
Աղջի սևասիրտ-նստիր վրանում,
Ի՞նչ ես դուրս գալիս, խելքամաղ անում,
142
տողից հետո՝
[Այդ հուր փելքիդ առաջ ի՞նչ խելք կըմնա,
Այդ սև աչքերին ի՞նչ սիրտ դիմանա...
Մեղք են տղերքը - հալվում են, մաշվում,
Նայում են վրադ - հոգոց են քաշում,
ա
Քունը փախել է նրանց աչքերից,
բ
Քունը աչքներից փախել է նրանց
Բան ու գործ ընկել <...> ձեռքներից],
ա
Քո էշխով ընկած, քո սիրով այրված
բ
Ահա քո էշխով, քո սիրով այրված
Աշուղ են դարձել հովիվ - տավարած
ա
Սարի լանջերում, անտառի խորքում
բ
Սարերի լանջում, անտառի խորքում
ա
Անուշ են ասում, քո սերն են երգում
բ
Անուշ են ասում, Անուշ են երգում
(Աղջի էրեցիր ևն)
Այս հատվածի առաջին երկու տողերի դիմաց՝
էդ կաքավի քելքին,
էդ <1 անրնթ.> փելքին
143
(Հովիվն երգում է)
