Օխտն աղբյուրից ջուր է առել
250
Կույս սափորով, լուռ ու մունջ,
Օխտը ծաղկից ծաղիկ քաղել,
Կապել բախտի ծաղկեփունջ։
Ջուրն ու ծաղիկ աստղունք դըրել,
Խընդիրք արել աստղերին,
Փափագ սըրտով խընդիրք արել-
Բարի ժըպտան իր սերին։
Աստղերն ահա ցոլուն-փայլուն,
Բախտ են ժըպտում դեպի ցած,
[Մենակ] նըրանց աստղը անհուն
260
Երկնում կորավ դալկացած...
[Եկեք քույրեր, սեգ սարերի,
Չըքնաղագեղ ոգիներ,
Եկեք ջահել սիրահարի
Սեբը ողբանք վաղամեռ]։
Ափսո՜ս Անուշ, սարի ծաղիկ,
Ափսո՜ս [անուշ] քու սերին,
Ափսոս բոյիդ թելիկ-մելիկ,
Ափսոս էդ ծով աչքերին։
Վա՜յ քեզ, ջահել չոբան իգիթ,
270
Վայ անմուրազ քու սերին,
Վայ էն կանաչ-կարմիր թագիդ,
Ի՜նչ վաղ ընկավ փըշերին։
____________
252
ա Կորավ նրանց ասաղը անհուն
բ
Մենակ նըրանց աստղն Է <...>
260
ա Նըրանց աստղը դալկացած...
բ
Երկնի ծոցում դալկացած...
263
Եկեք անբախտ սիրահարի
272
Էդ <. . .> ընկավ փըշերին։
