530
Գուցե գիշերս էլ գազազած, անքուն,
Ուզում է ջահել քըրոջն ըսպանի,
Սարոյի անունն ու սերը թաքուն
Խանչալի ծայրով սըրտիցը հանի։
Ով գիտի-գուցե հենց այս գիշեր էլ,
Իգիթ ոսոխներն անհաշտ ու համառ,
Մեկ մեկու հոտից ոչխար են քըշել,
Մեկ մեկից վըրեժը առնելու համար։
Կարող է նաև պատահել հանկարծ,
Որ մեկի դեզը-արդյունքը հընձի,
540
Գիշերվա ժամին, հըրով բըռընկած,
Երկնահաս բոցով աստղերը խանձի։
Ամպերը դանդաղ ուղտերի նըման
Նոր են ջուր խըմած ձորից բարձրանում,
Քարոտ թիկունքից Չաթինդաղ լերան
Նոր է ժըպտալով պռունկը հանում։
Գյուղումն աղմուկով իրար են անցնում:
Կըտեր ծայրերին կանայք հավաքված,
Տըղերքը դեպի քարափն են վազում,
Հրացանների կիսերից բըռնած:
__________
530
ա Գուցե գիշերս Էլ խանչալը հանած,
բ
Գուցե գիշերս Էլ կատաղած, անքուն,
գ
Գուցե գիշերս Էլ իր հերսից անքուն,
դ
Ով գիտի, գուցե և այս իրիկուն
ե
Ով գիտի, գուցե գազազած <. . . >
532-533 Եթե Սարոյի սիրով պահպանած`
Անունը իրեն սըրտից չըհանի։
545
Նոր Է իր զըվարթ պռունկը հանում։
