Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/374

Այս էջը հաստատված է

Մի լայնածավալ հնչյուն <ի> կսկիծ
<. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .>
Նորան լսելով մտածում էի,
Թե այն հոգեմաշ <. . .> ցավերի
Աշխարքը ունայն, ժամանակավոր
210 Նորա պես ես էլ կըթողնեմ մի օր,
Եվ մի օր այն սուրբ աշխարքում մենք էլ,
Ուր այնքան ծանոթ մարդիկ են գնացել,
Կըտեսնենք իրար, կապրենք իրար հետ
Մի ուրիշ անվերջ կյանքով երկնավետ:
_________

205-206 Նորա հնչյունը սփոփում էր ինձ
Եվ քաղցրություն էի զգում իմ վշտից:
212 Ուր այնքան ծանոթ հոգի են գնացել,
214 մի անվերջ, անցավ կյանքվ երկնավետ: