Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/412


Ուր չըկա մահ-անջատում,
Եվ սերն անվերջ, անհատնում
[Հոսում է]-հոսում է,
70 Բայց ես ասում եմ, թե մեռավ
Օ՜, չի, չի մեռել
Ապրում է դեռ էլ...
[Եվ] իմ կանչին
Յուր <1 անընթ.>
<...> լսում է-
Ինչպես ջինջ երազ
Երազահաս
Թախծալի կարոտ
Գալիս է ինձ մոտ։