173
Կըգնան, կըգան տարիքն անտարբեր,
206
Ուզեցի գըտնել մըտքի մի թափով,
247
Որպես գերեզման և ունայնություն՝
249
Որպես հայացքը մեռելի աչքի՝
312
Թե ո՛վ է թաղված քու ոտի տակին,
315
Անհոգ մի ջահ՞իլ, անկըշտում ագա՞հ,
328
էլ չի տեսնելու արևը նըրան։
331
Մենք էլ ենք մի օր այսպես գընալու
369
ա Նա է կըրում հույսը վերջին
բ Նա է տալիս հույսը վերջին
372
ա Նա գընում է բարձր ու անվերջ
բ Նա տանում է բարձր ու անվերջ
377
Ու ղողանջում է անտառի միջից
380
Կանչում է գերբնական մի ուրիշ կյանքի.
384
ա Ու սերն անվե րջ, անհատն ՜ում…
բ Ու կյանքն անվե՜րջ, անհատնո՜ւմ…
ԲԹ և ԲՊ՝ 49, 85, 107, 133, 206, 247, 249, 312, 315 և 328 տողերը՝ ինչպես Մճ-ում։
ԲՊ 372 Նա տանում է բարձր ու անվերջ
|
|
Պոեմի հետ կապված գրառումներ
90 թ. օձնեցի Քուստուլ (Պողոսյան) գերեզմանից հանում են, տանում գետը գցում (քարից ընկած էր), խորթլամիշը պատահմունքով մեռածներին ասում են՝ աստված պատմեց-իսկ մենք բերինք թաղեցինք։
Արտերի միջով չեն թողնում անցկացնել։
Մեղավոր ա եղել, գետինը տեղ չի տալիս։
Օձնեցի Մալխասանց Մալիյասի աղջիկ Մաբիամին տաարել են թաղել գերեզմանատանը, կենդանացել Է (վաղուց)։ Այս երկու տարին Է մեռել։
Օձնեցի Վանդսանց քաքարին (նշանած տղա Է եղել–հին բան, 50 տ.) գետակհար եղած Է եղել, գերեզմանը
