390 տողի վերին լուսանցքում՝
Այն օրից քանդվեց մեր Հայոց տունը,
ա
Ընկավ մեր գիրն ու գրականությունը,
բ
Ընկավ մեր <1 անընթ.> գրականությունը,
ա
Երբոր առաջվան մարդիկ մեռան,
բ
Հին բանաստեղծներն երբ որ ողջ մեռան,
գ
Նոր մարդիկ եկան- բանաստեղծ դառան:
ա
<1 անընթ.> ազգի պոետներ դառան
բ
Նոր մարդիկ եկան- պոետներ դառան։
393-394 տողերի դիմաց, աջ լուսնցքում՝
Որ չի ճան<աչում> ազգի մեծերին,
Ոչ ուղերձ ձոնում նրանց գործերին
404-405-Միթե, ճշմարիտ, հայոց աշխարհքում
Մարդիկ քեզ իսկի չեն հարգում։
404-405 տողերի դիմաց, ձախ լուսանցքում՝
-Ով հեր <...> ինչեր ես պատմում,
Ապոլլոն վկա, ես չեմ հասկանում։
412 տողը ջնջված է։
413 տողից հետո՝
ա
- Ունես- հարցըրեց- մի պաշտոն, մի գործ
բ
Ունես- հարցըրեց- մի պաշտոն կամ գործ,
415
-Դժվար Է , ասավ, երբ անգործ Է մարդ,
417
-Հասկացանք, ասավ, պարապ ես եղել...»։
420
-Բանաստեղծն, ասավ, թող պանիր շինի,
421 տողի փոխարեն՝
Որ հացի, վարձի դառնա արժանի,
427 տողի փոխարեն՝
ա
Այսպես ենք դատում մենք [հանգիստ] խղճով-
բ
Այսպես ենք դատում մեր մաքուր խըղճով-
428-429 տողերի փոխարեն՝
