Այնքան խորին-ահեղ խոսուն
(Որ իրանք են միշտ ասում)
Ոչ ոք նրանց չի հասկանում,
Եվ կյանքը [միշտ] նույնն է մնում...
[Եվ նույնիսկ նրանք պարապ ժամին
Առանցի քեզ...] <...>
20
Նույնիսկ... կեղծ ավյունով,
Ո՛չ- ի՞նչ ասի- կեղծ անունով
Երգ են գրում, ձայն են դնում-
Ու քեզ իսկի չեն էլ հարցնում...
Ոչ մի պաշտոն ունես հաստատ,
Ոչ ցենզ ունես, ոչ ատեստատ-
Ոչ խմբագիր- ոչ օգնական
Ու «անհամեստ», հանդուգն այդքա՜ն...
Ինչ իրավունք ունես, որ դու այդքան հիմար լինես,
Պետք է մեր կյանքում խոսքեր,
30
Որ <...> մի աղմուկով,
Հիշոցներով, ծաղրով, թուքով <...>
_________
17
Եվ միշտ խավար, մութ են մնում.
24
Ոչ մի դիրք ունես հաստատ
30
Որ <...> ինչ աղմուկով
