Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/130

Այս էջը հաստատված է

ԲԱՅՐՈՆ

ՀԱՏՎԱԾՆԵՐ «ՉԱՅԼԴ ՀԱՐՈԼԴ» ՊՈԵՄԻՑ
1. ՉԱՅԼԴ ՀԱՐՈԼԴԻ ԵՐԳԸ



      Մնաս բարյա՜վ, կապույտ հեռվում
Կորչող եզերք հայրենի,
Բուքն հեծում է, ծովը գոռում,
Ճայը ճըչում վայրենի։
Արևն ահա շտապում է
Ծովի խորքում հանգչելու…
Բարի գիշեր, իմ հայրենի՛ք,
Մնաս բարյավ նաև դու։

      Կանցնեն ժամեր, և նա կրկին
10 Նոր առավոտ կըծնի,
Ես կողջունեմ ծով ու երկինք,
Բայց ոչ հողը մայրենի…
Ապարանքըս ամայացած,
Օջախս հանգած—անկըրակ,
Պատերիս մեջ խոտ է լցված,
Շունըս ոռնում դռան տակ։

      — Մոտիկ արի՛, մանկլավիկս,
Ինչո՞ւ համար ես կոծում,
Վախենո՞ւմ ես ալիքներից,
20 Թե՞ ցըրտիցն ես դողացնում։