Զառանցանքը ինձ։ Այնպես էր թվում,
Թե խոր գետի թաց հատակում
Պառկած էի— ու իմ բոլոր
Շուրջը մռայլ խորհրրդավոր։
Եվ, հագեցնելով ծարավս անհագուրդ,
Ջըրի հոսանքը, սառցի նըման ցուրտ,
Խոխոջ հանելով կուրծքըս Էր մտնում․․․
Ես միայն քնելուց Էի վախենում—
Այնքա՜ն դյուրեկան, այնքան Էր քաղցըր․․․
640
Իսկ իմ վերևը, ինձանից բարձըր,
Խըռնվում Էին ալիքն ալիքին,
Արևը նրանց բլուրեղի միջից
Լուսնից Էլ անուշ նշողում Էր ինձ․․․
Ու խայտաճամուկ պարը ձկների
Մերթ֊մերթ խաղում Էր այն լուսի տակին
Եվ հիշում եմ ես նրանցից մեկին.
Նա, ուրիշներից անուշ ավելի,
Փաղաքշում Էր ինձ մտերիմ սիրով.
Մեջքը ծածկըված ոսկյա թեփերով,
650
Խայտում Էր գլխիս վերև, խլըրտում,
Ու խորն Էր այնքա՛ն, քնքույշ ու տրտում
Հայացքը նըրա կանաչ աչքերի․․․
Ու ես անկշտում հիացած Էի։
Արծաթահնչյուն նըրա ձայնիկը
Ինձ զարմանալի բաներ Էր պատմում,
Նա մեկ լռում Էր, մեկ նորից երգում։
Նա ասում Էր.
«Իմ պատանի՛,
Այստեղ ինձ հետ կաց միասին.
660
Սառն ու հանգիստ միշտ կըլինի
Ազատ կյանքը ջըրային։
«Իմ քույրերին ես կըկանչեմ,
Մենք, միասին պար բըռնած,
Կըխնդացնենք մռայլ դեմքըդ
Ու քո հոգին վաստակած։
