«Քնի՜, մահիճդ ահա փափուկ
Ու վերմակըդ թափանցիկ...
Կանցնեն տարի՜ք, կանցնեն դարե՜ր
Երազներում գեղեցիկ։
670
«Օ՜, պատանի՛, սիրում եմ քեզ,
Ահա իմ ողջ գաղտնիքը,
Սիրո՜ւմ— ջըրի ալիքի պես,
Սիրո՜ւմ— ինչպես իմ կյանքը...»
Ու երկա՜ր, երկար ես լսում էի.
Կարծես թե հնչուն ալիքը ջըրի
Խառնում էր իրեն մրմունջը խորին
Էն ոսկեթեփուկ ձըկան բառերին։
Այստեղ ինձ կորցրի։ Աչքերըս մթնեց
Զառանցանքն հատավ ու տեղի տվեց
680
Տկարությանը վաստակած մարմնի...
«Այսպես գտան ինձ ու վերցրին...
Մնացածն արդեն հայտնի է քեզ։
Ես վերջացրի։ Այժըմ կուզես
Մի՛ հավատար, այդ չեմ հարցնում,
Սի բան է միայն ինձ տխրեցնում,
Որ իմ դիակն այստեղ— հեռու,
Իմ մայր հողում չի փըտելու,
Ու ցավերիս վեպքը տըրտում
Չեն պատմելու խուլ խրճիթում,
690
Որ մեկն ուշքով լսի ու լա
Իմ տխրալի անվան վըրա։
«Մնաս բարյավ, հա՛յր․․․ քո ձեռքը տուր ինձ.
Տեսնո՞ւմ ես, իմը ինչպես այրվում Է...
Այս բոցն, իմանա՛ս, մանուկ օրերից
Իմ կրծքի տակին ծածկված մընում Է.
