Մեն մի հըսկայի արանքումը ես
Բիրեր եմ զարկել ամուր երկաթի,
60
Որ խընջույքներին, որքան էլ խըմեն,
Որքան էլ հարբեն, չըդիպչե՜ն իրար։
Հե՜յ դուք, մեծազոր ըռուս հըսկաներ,
Լսվա՞ծ է որ ձեզ, էդ հըսկաներիդ
Ագռավներ կանչի մինը ու ճուտեր։
Դուրս եկեք ձեզնից երեք լավերըդ.
Դո՛ւրս շպըրտեցեք– սըրահից փողոց։
Դուրս եկան ընտիր երեք հըսկաներ,
Սկսան Նիկիտին քաշել, քաշքըշել,
Սկսան Նիկիտին հըրել, հրմըշտկել.
70
Կանգնած է Նիկիտն ու ժաժ չի գալի,
Չի շարժվում նույնիսկ գըլխարկը գըլխին։
— Թե կուզես, իշխան, դու զըվարճանաս,
Թող գան սըրանց հետ երեք հըսկա էլ․
Դուրս եկան ուրիշ երեք հըսկա էլ,
Սկսան Նիկիտին քաշել, քաշքըշել,
Սկսան Նիկիտին հըրել, հրմըշտկել.
Կանգնած է Նիկիտն ու ժաժ չի գալի,
Չի շարժվում նույնիսկ գըլխարկը գըլխին։
— Թե կուզես, իշխան, դու զըվարճանաս,
80
Թող դուրս գան գոնե երեք հըսկա Էլ։
Դուրս եկան երրորդ երեք հըսկան Էլ,
Բան չըկարացին անեն Նիկիտին։
Ու Էսպես խոսեց Նիկիտը այնժամ.
— Իշխան Վլադիմիր, մայր Կիևի տեր,
Ախորժակ ունիս անշուշտ խընդալու.
Համեցեք, հիմի մըտիկ արա ինձ
Ու ախորժակըդ կանցնի խընդալու։
Ու Նիկիտը ինքն սկսավ խընդալ,
Սկըսավ սեղմել, զարկել, տըրորել
90
Ուժեղ ու հզոր Էն հըսկաներին։
Սողում են սրահում հըսկաներն ամեն,
Չի կարում կանգնի ոչ մինը ոտի։
