Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/224

<ՄՈՒՐՈՄՑԻ ԻԼԻԱՆ ԵՎ ԿԱԼԻՆ ԹԱԳԱՎՈՐԸ>

(հատված)

Ետ գընա— երկի՜ր, ետ բացվիր, երկի՜նք,^[1]
Դուք էլ, սև ամպեր, մի կիտվեք մռայլ,^[2]
Նեղվում է սիրտը հսկայի^[3]
Ու ցավ է հանդիպել ծերին,^[4]
Բարկացավ վըրեն իշխան Վլադիմիրը,^[5]
Հրաման տըվավ ծառաներին
Վեր գցեն նըրան խոր նըկուղներում...^[6]
. . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .
10 . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . .

Ուներ իշխանին մի ջահել աղջիկ,^[7]
Մի ջահել աղջիկ, մի մատաղ աղջիկ.^[8]
Տեսնում է— փակեց իր հայր իշխանը
Սովամահ անի ծերին նկուղում,

1. 1 Ո՜վ դու, մայր երկիր, ետ գընա հապա,
   Ո՜վ կապույտ երկինք, ետ բացվի դու էլ.
2. 2 Դուք էլ, սև ամպեր, մի կիտվեք էդպես.
3. 3 ա Նեղանում է սիրտը հըսկայի
   բ Նեղ է հսկայի ուժի համար
4. 4 ա Ու դարդ է հանդիպել ծերունուն,
   բ Ու վիշտ է հանդիպել ծերունուն,
5. 5 Բարկացավ վըրեն Վլադիմիրը իշխան,
6. 7 Փակել նըրան խոր նըկուղներում․․․
7. 12 Իշխանին ուներ մի ջահել աղջիկ,
8. 13 ա Մի ջահել աղջիկ, [նորատի] աղջիկ,
   բ Մի ջահել աղջիկ, մի քորբա աղջիկ.