Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/238



Ցրտից խըշշալով, հողմից դողալով,
Կամ թե ամպրոպին արձագանք տալով՝
20 Թեքթեքվում էին՝ իրար ականջում
[Չնչին ձայներով] դըժգոհ շըշընջում.―^[1]
«Սա, որ վերև է բարձրացել այսքան,
Ոչ որոտ գիտի, ոչ քամի, ոչ բան․․․»։

1. 20-21 Թեքվում էին ու իրար ականջում
   Փսփսում, վախում դըժգոհ շըշընջում․—