389—390
Հե՜յ, ո՞ւր ես, Դավի՛թ, Սասմա պահապա՛ն, Քարը պատռվի, դուրս արի մեյդան։ / Էստեղ մենք հիմի ումի՞ց տանք համբավ, էստեղ մենք <հիմի> Դավթից տանք համբավ։
440
Դենը կորցըրու էս խելառ գյադին։ / Դենը կորցըրու էս խենթ լակոտին։
442—443
Դավիթն էր, հանդարտ թևիցը բըռնեց, Դենը շըպըրտեց, ասես թե մի հավ, / Թևիցը բըռնեց, Շըպըրտեց [Դավիթ], ասես թե մի հավ,
446—449
Հարթիչը առավ, Քըսեց ու էն էլ ողջ թափեց գետին.— էս մե՛կ, Կոզբադին. Խընդաց ու դատարկ շուռ տվավ պարկում, / Սըրբիչը առավ, Քըսեց ու էն էլ ետ թափեց գետին.— էս մին, Կոզբադին. Ասավ ու դատարկ շուռ տվավ պարկում։
457—458 տողերը (Դավիթ բարկացավ, կոտը շըպրտեց, Տվավ Կոզբադնի գըլուխը ջարդեց։) տեղափոխված են 464 տողից (Մեռա՞ծ եք կարծում դուք մեզ, թե՞ շվաք․․․) հետո։
457
Դավիթ բարկացավ, կոտը շըպըրտեց, / [Որոտաց] Դավիթ, կոտը շըպըրտեց,
459
— Կորե՛ք, գընացե՛ք, ասավ, մեր հողից, /— Կորե՛ք, գընացե՛ք, [ասավ], մեր հողից,
481
Ու մութ մարագի դըռանը զարկեց, / Գնաց մարագի դըռանը զարկեց,
483
— Գընացե՛ք, ասավ, ազատ ապրեցե՛ք, / — Դո՛ւրս ելեք, ասավ, ազատ ապրեցե՛ք,
492 տողից հետո՝
Մեր Կոզբադին գնաց Սասուն,
Կանայք բերավ < . . . >
505—506 տողերի դիմաց, աջ լուսանցքում՝
Գացիր Սասուն քանց գել գազան,
Ետ ես գալիս քանց շուն վազան․․․
803
Տեսավ երկնքի, բարձըր կամարում / [Իբրև] երկնքի բարձըր կամարում
