969—970 տողերի լուսանցքում՝
Ի՞նչ եք գերի դառել էս հրեշին
978—981
[էս մինը ձեզ խըրատ լինի.
Ինչպես դըրկից ու բարեկամ՝
Առանց վընաս ու կենդանի
Բաց եմ թողնում ձեզ այս անգամ]։
989 տողից հետո, վարի լուսանցքում՝
էն Ժամանակ աստված գիտի
ա
Ով [մեզանից] կըլնի փոշման,
բ
Ով կըլինի վերջում փոշման,
Մենք– Սասման Դավիթ < . . . >
Թե նա, որ մեզ արավ դուշման։
