Այս էջը հաստատված է
ՀԳ 426 | Ցույց տուր ինձ հապա, ո՞րտեղ են ուզում։ |
432 | Շաղգամը թողեց Դավիթը՝ գընաց։ |
ՀԳ 443 | Թե չէ՝ կըգընամ՝ արևս վըկա, |
447—448 | — Կորե՛ք, գընացե՛ք, դուք Մըսրա շներ, |
Որոտաց Դավիթ, ասես ամպ լիներ, | |
450—451 | Եկել եք Սասուն դընեք խարջի տա՞կ․․․ |
Ասավ, չափն առավ էնպես շըպըրտեց, | |
481 | Ու ծափ տըվին կըտուրներին, |
500 | Ետ ես գալիս քանց շուն վազան․․․ |
518 | Պարգև էդ մեծ հաղթությանը։ |
529—532 | — Չե՛մ տա, ասավ, իմ հոր ոսկին, |
Չե՛մ տա կանայք իմ հայ ազգին, | |
Սասմա երկիր ձեզ բան չըկա․․․ | |
Քո թագավոր, ասավ, թո՛ղ գա, | |
534 | Թե կտրիճ է՝ զոռով տանի։ |
568 | Եկել, մեր դաշտում բանակ է զարկել։ |
584 | Կըռիվ եմ գնում Մըսրա զորքի դեմ։ |
588—594 | Զըրահ շապիկ, ոսկի քամար, |
Անգին կապա, հըրեղեն ձի, | |
Իր աջ թևին խաչ պատրաստի, | |
Կուռ սաղավարտ, կայծակի֊թուր, | |
Իսկ դու կուզես էշ ու շամփուր | |
598 | Ո՞ւր են, ասա, հանի՛, բեր տո՛ւր, |
600 | Աչքը հանի՛, խլի՛ զոռով։ |
602 | — է՜յ հորեղբայր, կանչեց ցասկոտ։ |
ԳԳ 604—606 | Զըրահ շապիկ, ոսկի քամար, |
Անգին կապա, հրեղեն ձի, | |
Իր աջ թևին խաչ պատրաստի, | |
Կուռ սաղավարտ, կայծակի֊թուր. | |
639 | Ձենով Օհանն էլ, ինչպես հեր ու մեծ, |
642 | Սասունցի Դավիթ ուներ մի քեռի, |
648 | Քանի՞ գլխանի մարդ եք դուք, կամ ո՞վ, |
652 | Հեռացե՛ք, հիմի ուր որ է՝ կըգա, |
660 | Ով կեցեր եք՝ զենք կապեցե՜ք, |
ԳԳ 727 | Էնպե՛ս դըրան ես քնեցնեմ, |