Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/275

Այս էջը հաստատված է

Բերեք ձեր գառներ իր առաջն անեմ,[1]
Հանդ ղըրկեմ ծեգից մինչև իրիկուն,
Էլ ոչ մարդ տեսնի, ոչ քաղաք ու տուն.
Ու մարդիկ հավան կացան էս բանին,
Գառները բերին տըվին Օհանին։[2]

— — —

Գընաց Օհանը ու Դավթի ոտի
180 Մի զույգ ոտնաման բերավ երկաթի,
Երկաթի մի կոռ հարյուր լդրական
Ու Դավթին շինեց Սասմա նախրապան։[3]
[Արևը բացվեց աշխարքի վըրա —
[Արևը պատռեց քողը գիշերվան]
Ցնցուղը զարկեց Սասմա սարերին,
Սարերը ելավ մեր հըսկան ահա[4]
Իրեն երկաթի մահակը ձեռին.
     Հե՛յ֊հե՜յ գողեր ու գազաններ.
     Ջարդեմ֊քըշեմ սարերն ի վեր․․․
190 էսպես որ գոռաց, ցած— ըստորոտում
Մարդիկ կարծեցին ամպն է որոտում
Ու կանչեցին երեք անգամ,
Քարե գլուխ, երկաթ ատամ։
Խըրտնած գազաններ փախան բըներից,[5]
Դավիթն էր ընկավ նըրանց ետևից,
Աղվես, նապաստակ, գայլ, եղնիկ բըռնեց,
Հավաքեց, բերավ գառներին խառնեց։
Իրիկվան քըշեց ողջ Սասմա քաղաք։
Կաղկանձ ու ոռնոց, աղմուկ, աղաղակ․․․

  1. 174 Բերեք ձեր ապրանք իր առաջն անեմ,
  2. 178—179 Ապրանքը բերին տըվին Օհանին,
    Գընաց Օհանը մեր Դավթի ոտի
  3. 182 Ու շինեց Դավթին քաղքի նախրապան։
  4. 186 ա Սարերը ելավ մեր հովիվ հըսկան
    բ Սարերը ելավ մեր հովիվն ահա
  5. 194—195 Խըրտնած գազաններն ելան բըներից.
    Դավիթը ընկավ նրանց ետևից