Վարդ աղջիկներ, կանայք Սասման,
Ու Կոզբադին կանգնեց, ջոկեց,[1]
Մարագն արավ, դուռը փակեց,[2]
Դեզ-դեզ կուտեց դեղին ոսկին.[3]
Սև սուգ կալավ հայոց ազգին։
|
|
ԲԹ ՄԻ ՕՐԻՆԱԿԻ 169 ԷՋԻ ՎՐԱ ԿԱՏԱՐԱԾ ՈՒՂՂՈՒՄՆԵՐ
Էն կարմիր, անպոչ գառները որ կան,/ ա. Աստըծու օխնած Էն կարմիր գառներ, բ. Աստված օխնել է էն կարմիր գառներ,
Խելոք են, ամա պոչավոր գառներ / Ամա մոխրագույն գառները որ կան,
Ցըրվեցին, փախան ողջ սարերն ի վեր, / Ցըրվում են, փախչում ողջ սարերն ի վեր,
|
|
Գրքի այս Էջի վրա Թումանյանը նշել Է. «VII նախրապան, ապա՝ որս<կան>» (այսինքն՝ VII գլխում նկարագրել Դավթի նախրապանությունը և ապա անցնել որսորդությանը, որ և արել Է պոեմի 1904 թ. առանձին հրատարակության մեջ)։
- ↑ 448—444 Գոռ Կոզբադին ջոկեց֊ջոկեց,
Մի մարագում տարավ փակեց,
- ↑ 444 տողից հետո՝
Քառսուն կույս աղջիկ < . . . >
- ↑ 445 Դեզ կիտեցին դեղին ոսկին.
