Այս էջը հաստատված է
| Լինես շքե՜ղ թագուհի․․․ | |
| 150 | Ցնծության ձենից դողաց Թըմկաբերդ։ |
| 155 | Պըտույտ է գալիս չըքնաղ տիրուհին, |
| 157 | Հորդորում, խընդում, որ ուրախ լինեն, |
| 166 | Մեր վըրայից անպակաս։ |
| 182 | Կախեթի կարմիր հին գինին հոսել. |
| 191 | Հորդորում, խընդրում, որ ուրախ լինեն, |
| 204 | Երազներն ահեղ ամբողջ խըմբերով։ |
| 242 | Աշխարքհ վըրա, Ջավախքի վըրա։ |
| 244 | Ծուխն ու թըշնամին տիրել են ահա, |
| 252 | Մտքովն անցնում է աշխարքի բանը։ |
| 253-256 տողերը չկան։ | |
| 257 | Ու դառը ծաղրով հարցընում է նա |
| 260 | Քո Թաթուլն արդյոք քա՞ջ էր ու սիրուն․․․ |
| 263— 264 | Կնոջ մատնությամբ ամրոց չի առել, |
| Չի եղել կյանքում երբեք խաբեբա․․․ | |
| 275 | էն ահավոր ժայռի ծերից |
| 284 | Որ չի ծաղկի էլ նորից։ |
| 287 | Անցավ Թաթուլը հաղթական |
| 289 | Ու նըրանցից միայն անմեռ |
| 295 | Սիրո՜ւն տիկնայք, ջահի՛լ տըղերք, |
| 297 | Ամենքս այսպես հյուր ենք կյանքում |
| 303—304 | Ա՜խ, երանի՝ ո՛վ որ կըգա |
| Ու կըգընա անարատ։ |
