ՍԵՎԱԳԻՐ ՀԱՏՎԱԾԵՐ
Իր սազը ուսին աշուղն աներկյուղ
Շըրջում է ազատ [ամբողջ] Կովկասում,
Մըտնում Է սիրով ամեն շեն ու գյուղ,[1]
Իր նաղլը անում, իր խաղն Է ասում։
Բայց հենց հասնում Է լեռնոտ Աճառա,
Հենց որ տեսնում Է այն երկրի ծուխը,
Ծռում Է ճամփան այլ տեղի վըրա.
Ու ետ Է փախչում ահա աշուղը.
Բայց հե՞ր սարերի սիրահար որդին[2]
10
Չի մոտենում Էն լավ սարերին,
Ղոնախ չի գնում [Էն ժողովրդին]
Ու ետ Է փախչում խալխի սիրելին.
Ահա ձեզ պատմեմ, թե ինչու համար
Փախչում Է աշուղն Էն լավ սարերեն[3]
Եվ դեպի Աճառն ու իրեն աշխարհ
Անեծք Է ղըրկում երգի փոխարեն։
Եվ ինչու զվարթ Աճառն յուր երկրում
Ղոնախ Է անում և գող և չարչի,[4]
