Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/319

Մեյդան բաց արած նստել է գյուղը
<1 անընթ.> լուռ լուռ <1 անընթ.>
Գնում է, գալիս <1 անընթ.> աշուղը^[1]
Ու [հետզհետե] լցվում ու լցվում,
Գնում է գալիս, կանգ առավ հանկարծ,^[2]
Դոփեց գետնին, թռավ մեյդանում,
Կանչեց աշուղը, սազը մղկըտաց—
Քյարամ Ասլիի զրույցն է անում։
Հեյ ջամսիլաթ, ականջ արա
50 Վառվեց Քյարամ, էրվեց Քյարամ էս սիրուց
                                    < ․ ․ ․ >
Հեյ ջան, ուստա, սեր կանչիր, սեր,
Սեր < . . . > մեզ համար,
Թող <1 անընթ.> ջահել ու ծեր^[3]
Նոր կյանք անեն սիրավառ։^[4]
[Թող մոռանանք չարությունը
Թող նորոգենք < . . . >]

1. 43 [Ու լցվում է ] < ․ ․ ․ >
2. 45—50 Գնում է գալիս [ու կանգնեց] հանկարծ
   Գետնին զարկեց ուստան ու թռավ,
   [Կանգնեց մեյդանում], սազը մղկըտաց,
   Քյարամ Ասլի Անտունին է երգում,
   էրվեց Քյարամ— էրվեց աման էս դարդից,
   Կրակ էլավ– ցավ էլավ իր սըրտից.
3. 53 ա Կանաչ լինեն ջահել ու ծեր
   բ Նորից ապրեն ջահել ու ծեր
   գ Թող սեր անեն ջահել ու ծեր
4. 54 Ու մեր սիրտը սիրավառ։