Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/332

Այս էջը հաստատված է

գ Ըստեղծել է ամեն ցավի ճարն ու (ճարակն) իրեն հետ։

44 տողից հետո՝
      Չըկա մի ցավ, չըկա < ․ ․ ․ >
      Որ չունենա գիտությունը,
      Որ չիմանա գիտությունը։
 47 ա Հրաշք է նա, մեծ թագավոր, աշխարհ իջած երկնքից,
   բ Գիտությունը [աստվածային ձիրքն է] իջած երկընքից,
   գ Գիտությունը, արքա, [ձիրքն է] աշխարհ իջած երկընքից,

47 տողի սկզբում՝ «Մեռավ ծերը»։
48 տողից հետո՝
[Անմահական կաթիլ կուզես անվերջ <1 անընթ.> ու հոտեր,
Թե կենսատու բալասաններ, ծուխեր <1 անընթ.> ու խոտեր։
50 (Հոգի տալն է) միայն պակասում— հավասարի արարչին։

50 տողից հետո՝
Ի՞նչ է սակայն նրա համար մարդը իրեն ցավերով,
Քընընում է, չափում կըշռում երկիրն իր խոր ծովերով[1],
Փորփըրում է հողի շերտերն, հասնում ըսկիզբն ամենի[2],
Երբ դեռ անկազմ կար երկիրը խավար ծոցում անհունի[3]

  1. Քընընում է, չափում-կըշռում երկիրն ամեն ծովերով,
  2. Փորփըրում է հողի շերտերն— շրջան-շրջան անցնում
  3. Երբ դեռ անկազմ, անկերպար է <․..> մըռայլ ծոցում անհունի․․․