Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/350

Այս էջը հաստատված է
[Հառաչում եմ հուսահատված] < ․ ․ ․ >
Ձեն եմ տալի հուսահատված ու հառաչում սրտախոր[1],
[Եկեք], ո՜վ, մին էլ եկեք, որ երջանկություն տվիք,
Ինձ պատասխան ահեղ մի ձեն հանկարծ գոչեց՝ քյավթառ, տա՜ր[2]․․․
316—317 Մին էլ տեսա կրկին կանգնած մինարեի [գագաթին].
Դարձյալ կեղտոտ էս քաղաքում, շուրջս ամբոխն [գարշելի]․․․

317 տողից հետո՝

Եվ ձայնս արդեն բեկված, կորցրած իր ուժն ու շեշտը սրտառուչ,
319 Ուրախ֊ուրախ, ոգևորված դիմում եմ ես մինարեն.

319 տողից հետո. «(Դարձյալ ամբոխը < . . . >)»։

321 ա Ու երգերըս, ու [ձայներըս], նվիրած են ողջ նրանց,
բ Ու երգերըս, ու [ձայներըս], նվիրում եմ միշտ նրանց,

321 տողից հետո՝

[Եվ ամբոխը, որ կարծում է աղոթում եմ իր աստծուն,
Դարձյալ էնպես թովված հավքերն ցած են իջնում երկնքից][3]
  1. Ձեն եմ տալի զղջացած և հառաչում սրտախոր.
  2. ա Այնժամ թնդաց ահեղ մի ձեն— քյավթառ, [արի սրան] տա՜ր․․․
    բ Այնժամ թնդաց ահեղ մի ձեն— [արի սրան], քյավթառ, տա՜ր․․․
    գ Ինձ պատասխան ահեղ մի ձեն թնդաց հանկարծ– քյավթառ, տա՜ր․․․
  3. ա Դարձյալ էնպես մարդիկ < . . . >
    բ Դարձյալ էնպես ցած են իջնում թովված հավքերն երկնքից,