Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/364

Այս էջը հաստատված է
Ինչ կորցըրի իմ թուլությամբ— մի վաղանցուկ համբույրով]
49 Առաջ եմ գնում, կախարդական տեսարաններ նորանոր,
47 ա Ահա կանգնած եթերային երկնանըման ապարանք,
բ Ահա շքեղ եթերային երկնանըման ապարանք,
49 ա Սիրտ եմ անում, ներս եմ մըտնում, կանչում դատարկ պալատում,
բ Սիրտ եմ անում, ներս եմ մըտնում, ողջ դատարկ են < ․ ․ ․ >,
50 ա Կանչում եմ դատարկ պալատում ու հառաչում սրտախոր—
բ Կանչում եմ դատարկ սրահներում ու հառաչեցի սրտախոր–
գ [Ման եմ գալի], ձայն եմ տալի ու հառաչում սրտախոր—
դ Ձայն տվի, կանչեցի, հառաչեցի սրտախոր —
ե Ափսոսանքի [թառանչներով լցնում եմ սրահները] սրտնեղած–
51 ա Հանկարծ մի ձայն թունդ ծղրտաց— քյավթառ, արի՛ սրան տար․․․
բ Հանկարծ մի ձայն խոսեց, կանչեց— քյավթառ, արի՛ սրան տար․․․
գ Մեկ Էլ հանկարծ երևացիք < . . . >
53 Մեկ Էլ տեսա կրկին կանգնած մինարեի <1 անընթ.>
55 Հուր կարոտով ամեն անգամ Էն օրեն
56 ա Ոգևորված ուրախ֊ուրախ ես դիմում եմ մինարեն,
բ Միշտ Էն օրը ուրախ֊ուրախ դիմում եմ ես մինարեն,
գ Այն օրվանից ուրախ֊ուրախ դիմում եմ ես մինարեն,
դ Ուրախ–ուրախ ու հուսալի դիմում եմ ես մինարեն,
ե Ոգևորված հույսերով դիմում եմ ես մինարեն,

57 տողի դիմաց, աջ լուսանցքում.

Ու իմ երգերը չեն նվիրված աստծուն, այլ նրանց —
58 Էլ երկնքից ցած են իջնում < . . . > թովված հավքերն,
59 ա Բայց ա՜խ, չըկա, Էլ չի գալիս այն թռչունը ինձ ծանոթ,
բ Բայց, ա՜խ, չըկա, Էլ չի գալիս այն թռչունը իմ ծանոթ,
62 ա Կուրծքս կոծում, իզուր լալիս ու հառաչում ապիկար,
բ Կուրծքս կոծում, իզուր լալիս, տանջվում այսպես < ․ ․ ․ >

62 տողի դիմաց, աջ լուսանցքում.

Ընդմիշտ, հավետ] զրկված դրախտից ու զուրկ նրանցից,
Ես չեմ աղոթում աստծուն < ․ ․ ․ >

62 տողից հետո՝

Ու տանջվում եմ այսպես < ․ ․ ․ > մինչև մյուս տարի նույն օրը։