<3>
— է՛լ եմ ասում, ա՛յ պատանի, ետ կաց տենչից քո համառ,[1]
Հիշիր, գուցե մեկը ունես ավելի թանկ քեզ համար,
Գուցե ունես մի սրտակից կամ մուրազով սիրած կին,[2]
Անօգնական, կարոտ ծնող աչքը կթած քո ճամփին։[3]
5
Գուցե ունես դու հայրենիք, մի թանկագին նպատակ,
Ողջ կկորցնես քո անհամբեր հետաքրքրությամբ այդ դատարկ,
Ինչպես թշվառ այն երգիչը, հաղթված անզուսպ իր ախտից,[4]
Մի համբույրով հավետ զրկվեց երանության դրախտից։[5]
— Ո՛չ, մեծ արքա, ես չեմ եկել որպես դատարկ հարցասեր,
10
Եվ ծնողի օգնություն, մեծ նպատակ, կնոջ սեր[6]
Գումարվում են ողջ այս տենչի մեջ, որ քո գաղտնիքն իմանամ,[7]
Թե կարող եմ մի ճար անեմ, թե չէ՝ թեկուզ մահանամ։
