Այս էջը հաստատված է
Ուղղումներ 1896 թ. առանձին հրատ․ մի օրինակի վրա[1]
| 13 | ա | Թող այդ հետքերը մնան անջնջում, |
| բ | Եվ թող միշտ այդպես մնան անջնջում, | |
| 16—17 | Ոչ մի գիշերում | |
| Ծերացա այսպես, | ||
| 22 | ա | Ու զուրկ մնացին աշխարքից, օդից։ |
| բ | [Ու ես մնացի] < . . . > | |
| 24—25 | Իրեն հավատքը չուզեց ուրանա. | |
| Իրեն որդիքը էն բանի համար | ||
| 29 | Ինչպես սկըսան, վերջացրին այնպես, | |
| 36 | Ես եմ նըրանցից մնացել հիմի։ — | |
| 41—44 | Թույլ երևում են մի շողով տըժգույն, | |
| Որ իրեն ճամփեն կարծես մոլորած, | ||
| Պատի արանքից պատահմամբ թռած, | ||
| Խոնավ հատակին սողում է տխուր, | ||
| 52—53 | Մինչև չըթողնեմ [օրվան] լույսը հավիտյան | |
| Ծանըր, հոգնեցնող աչքերիս համար, | ||
| 57 | ա | Թողեցի նրանց ծանր հաշիվը |
| բ | Թողեցի նրանց ձանձրալի հաշիվը | |
| 59 | [Թոշնեց ու մեռավ աչքիս առաջին,] | |
| 67 տողից հետո, լուսանցքում՝ | ||
| Զըրկված թարմ օդից ու արևից | ||
| 71 | Ու մեկըս մյուսիս դարձանք մըխիթար | |
| 76—77 | Արձագանքն էր այն բանտի քարերի, | |
| Մի խռպոտ հնչյուն խուլ ու ահռելի։ | ||
| 85 | Ուրախ ու զվարթ սրտով բընատուր | |
| 98 | Իզուր իմ շղթան կրծում, կտրատում։ | |
| 100 | Նա մեռավ, վրայից կապանքը վերցրին, | |
| 113 | Ու մեր սիրելի եղբայրը կըրկին | |
| 133 | ա | Միայն ինձ համար հոգում ու ցավում։ |
- ↑ Բերվում են միայն այն ուղղումները, որոնք վերջնական խմբագրության մեջ չեն մտել։
