III
Ի՜նչ է ղողանջում զանգակը գուժկան,
Գյուղի զանգակը էս անվախտ ժամին․
80
Կարկո՞ւտ է գալիս մըթնած երկընքից,
Հըրդե՞հ է ձըգել գյուղը թըշնամին…
— Ի՞նչ է պատահել, ծերունի տերտեր,
Ի՞նչ ես վըրդովում էս հոգնած խալխին։
— Եկե՜ք, իմ որդի՜ք, եկե՜ք, իմ որբե՜ր,
Երկինքը փըլավ իմ ճերմակ գըլխին…
Ու լաց է լինում զանգակը ժամի,
Գալիս է կանգնում ամբողջ Տալվորիկ,
Ու ձայն է տալի, գոչում ծերունի
Իրենց քահանան ձայնով զարհուրիկ։
90
— Եկե՜ք, ընկե՜ր-հարևաննե՜ր,
Իմ Շողիկի հարսնիքին.
Ծաղի՜կ բերեք ալ ու կարմիր
Իր անթառամ պըսակին…
Դուստր եմ պահել ես նազելի,
Սըրտիս խընդում, աչքիս լուս.
Քուրդը եկավ դուստրըս խըլի,
Կյանքը խըլի ծերունուս։
Հայր եք դուք էլ, զավակի տեր,
Մի ճար գըտեք իմ ցավին…
100
Ու ծերերը՝ չո՜ր, ալեհե՛ր,
Հառաչում են խըմբովին.
— Ափսո՜ս Շողիկ, սիրո՜ւն Շողիկ,
Մեր աչքի լուս, մեր ալ ծաղիկ…
Վա՜յ խե՛ղճ ծընող, ծեր քահանա․
Քըրդի ճամփեն տատասկ դառնա…
Հընչում է դարձյալ զանգակը ժամի,
Կանչում է, գոչում հայրը ծերունի․
— Հավա՜ր ձըգեք հեռու տեղեր,
Ազգ ու ազինք իմանան,
110
Դըրոշ բանան, զորքեր կապեն,
