Պառավը ներս է մտնում, տեսնում՝ ամեն բան պատրաստ, ու կատաղում է, որ բարկանալու բան չկա։ Ասում է․
- Դե՛ լավ,- ու ճչում է․- իմ ընկերնե՛ր, իմ ա՛ջ ձեռներ, եկեք, տարեք, իմ աղունն աղացեք։
Էս ձենի վրա երեք ջուխտ ձեռքեր են հայտնվում, ցորենն առնում տանում։
Պառավն ուտում է, կշտանում, սկսում է պառկել ու Վասիլիսային նոր հրամաններ է տալիս, ասում է․
- Էգուց էլ էն կանես, ինչ որ էսօր արել էիր, ու բացի դրան՝ հորիցը մի թաղար խաշխաշի սերմը կհանես ու հողը կջոկես հատիկ-հատիկ։ Չեմ իմանում, թե ով է հողն ու խաշխաշն իրար խառնել։
Ասում է, երեսը պատին անում ու խռմփացնում։
Վասիլիսան գնում է դարձյալ տիկնիկին ուտեցնում ու հարցնում։
- Աղոթի՛ր ու քնի՛ր, Վասիլի՛սա,- պատասխանում է տիկնիկը,- լուսը կգա, բարին՝ հետը։ Ամեն բան պատրաստ կլինի վաղը։
Առավոտը էլ ետ իր սանդն է մտնում պառավն ու գնում, իսկ Վասիլիսան իր տիկնիկի հետ ամեն բան անում են, վերջացնում։ Պառավն իրիկունը վերադառնում է, մտիկ է տալիս ու կանչում․
- Իմ ա՛ջ ձեռներ, իմ ընկերնե՛ր, եկեք, տարեք, խաշխաշից յուղ հանեցեք ինձ համար։
Իսկույն հայտնվում են երեք ջուխտ ձեռներ, խաշխաշն առնում են տանում։
Ապա պառավը ընթրիքի է նստում, իսկ Վասիլիսան լուռ կանգնած է առաջին։
- Ինչո՞ւ չես խոսում,— հարցնում է Կախարդը,- էնպես լուռումունջ կանգնել ես, կարծես թե բերանումդ լեզու չկա։
- Չեմ համարձակվում խոսեմ, նանի՛ ջան, - պատասխանում է Վասիլիսան,- իսկ եթե դու հրաման ես տալի խոսելու, մի բան կհարցնեմ։
- Հարցրո՛ւ, միայն թե իմացած եղիր, լավ չի, որ ամեն բան իմանաս, շատ իմանաս, շուտ կպառավես։
308
