բարկացավ Սարոն։ Մյուս կողմից սկսեցին աղմկել տղի հայրն ու մայրը, թե ինչի աղջկա մի խոսքի համար <․․․>։
Դատավորը բարկացած հրամայեց՝ «молчите», և լռածներին աչքերը չռած[1] միառժամանակ նայելուց հետո՝ հարց ու փորձ անել[2] Շողերին։
– Քու կամքովն եղավ այդ բանը, թե՞ զոռով։
– Ինձ խաբեցին։
– Ո՞վ խաբեց։
– Ուրիշը։
– Սա չէ՞ր,– դատավորը ցույց տվեց Սարոյին։
– Ոչ։
Ջրկիր Մարտիրոսը մի ձի գնեց Թիֆլիսի շուկայում։ Այդ այն պառաված ձիաներիցն էր, որ հեծելազորքի սպաները վաճառում են[4]։
«Ну! Прощай, Мишка». Դե՛հ, մնաս բարև, Միշկա,– զգացված ձայնով ասաց[5] զինվորը[6] յուր տիրոջ ձիուն, և մի անգամ ձիու մեջքին ձեռքով զարկելով բաժանվեց նրանից։
Թեև պառավել էր[7], բայց դեռ եռանդուն էր Միշկեն։ Ջրկիրը շատ գոհ էր յուր առուտուրից[8]։ Ամեհի Միշկեն գլուխը կախ արած[9] մի տաշեղի նման քարշում էր նրա ահագին[10] տակառը[11] Թիֆլիսի փողոցներով[12]։
Մի օր էլ ջրկիրը հանգիստ[13] բայաթի մռմռալով ջուր էր տանում մի նեղ ու ցեխոտ փողոցով– Միշկեն գլուխը կախ խելոք քարշում էր տակառը։ [14]Հանկարծ մոտակա փողոցում
- ↑ [նայում էր լռածներին]
- ↑ [դիմեց]
- ↑ [ԹՇՎԱՌՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ]
- ↑ [պառաված համարելով]
- ↑ [ռուս]
- ↑ [որ]
- ↑ պառավ էր
- ↑ [էժան գնով այդպիսի քյահլան գնել։ Նա ավելի ուրախացավ, երբ ձին լծեց]
- ↑ [ձին գլուխը քարշ արած]
- ↑ [ջրի]
- ↑ [վեդրոյով ջրի տակառը] [և գլուխը քարշ]
- ↑ [շատ ջրում կանգնելուց] սկսեցին վերքեր երևալ ձիու մեջքին
- ↑ [մի]
- ↑ [Մոտակա փողոցում]
