Այս էջը հաստատված է
էր[1] յուր նոխտեն, և[2] դարձյալ տանում էր ջրկիրի տակառը։
Մի փոքր հետո նա բոլորովին խելոքացավ[3] և, ինչպես միշտ[4], քարշում էր տակառը՝ հանդարտ, գլուխը կախ արած[5]։ Իսկ ջրկիրը[6] չէր դադարում, շարունակ հայհոյում էր Միշկին՝ ցույց տված թարսության համար։
Բութկումը սևակնած կանգնած– նա քրտնում էր իր պաշտոնի ահավորությունից։
Չոբան ընկերը գալիս է դուռը կտրում։
– Մաթոս, հեյ։
– Ի՞նչ ա, ադա, դենը քաշվի։
– Ադա, էդ խի՞ չես տուն գալիս։
– Ադա, <2 անընթ.>։
Մին պառկած է[7], հանկարծ երկաթուղին գալիս է անցնում, վրա չի հասնում։ Հանդիմանում են։ Սպառնում են, որ դուրս կանեն։
– Դե չիմացա։
– Մյուս անգամ սարի գլուխն է բարձրանում, որ տեսնի՝ գալիս է, թե չէ։ Տեսնում է երևաց։ Մինչև ներքև է իջնում, տեսնում է անց է կացել։ Մյուս անգամ կարմիր ու
- ↑ [ջրկիր]
- ↑ [բայց այնուամենայնիվ]
- ↑ հանդարտվեց
- ↑ [գլուխը կախ արած]
- ↑ ա․[Իսկ նրա հետևից գնում էր բարկացած ջրկիրը շարունակ երբեմն հայհոյելով ու շարունակ մտածելով այս նոր պակասության վրա, որ ցույց տվեց յուր ձին։ Անպիտա<ան> սալդաթն իրան խաբեց– գոնե չասաց, որ ձին այդպիսի պակասություն ուներ։] բ․[Շարունակ Միշկին հայհոյելով ցույց տված թարսության համար]
- ↑ [դեռ չէր դադար[ել]ում հայհոյելուց]
- ↑ [մինը]