Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/494

Այս էջը հաստատված է

 լսում են, հայտնում են, որ իրանց օրենքով իրանք նրանց ճորտերն են։

– Ա՛յ հեր օրհնած, ի՜նչ բան ա, հալբաթ մի անգամ ձեր աշխարհքը կգանք, պատիվ կտաք…

ՎԻԳԵՆ ՄԱՄԻԿՈՆՅԱՆ

1128 թիվ Պարսից Մելիք շահի օրով

Վիգեն հաղթական, քաջալանջ, հուժկու, Սանասարյանց դեն

Նստէր յԱշմուշատ քաղաքի (Աղձնեաց
գաւառ) ընդ մէջ Սասնոյ և Տարօնոյ։


Իրեն լեռներում Աշմուշատ նստած[1], խնջույքի էր նստած Վիգեն իշխանը[2]․ նրա հետ նստած են Աղձնյաց Առյուծ իշխանը, Ծովքի տերը և այլն, և այլն, և այլն։ Եվ քեֆ են անում և ուրախ ծիծաղում, և նրանց զվարթ ծիծաղից հանգստանում է Սասունը։

[3]Եվ ահա գալիս են երկու աշուղներ[4], մինը՝ կույր ալևոր, մյուսը՝ ջահել, սազերն ուսերին, իշխանական խնջույքին։ Լցրին բաժակներն իշխանները և հրամայեցին[5] աշուղներին, որ երգեն։

Աշուղների երգը։

Ի՞նչ երգենք․

– Արաբը եկել, եկել է յաման, հեղեղի նման.
Տիրել է Խլաթ, Արճեշ, Մանազկերտ, Մուշ, Տողատափ,
Հռչակել[6] իրեն հայոց թագավոր.
Արաբն եկել է, մտել է Սասուն։
Քեֆ է անում նստած X֊nւմ,
Արյունից փախած եկել ենք։

[7]Լռեց աշուղը ու ցած դրեց[8] ձեռքից բաժակը փրփրուն[9], ցած դրեց Աղձնյաց Առյուծ իշխանը և նրա, և այլն, և այլն․․․


  1. [խրախճան]
  2. [Մամիկոնյան և]
  3. [Եկան]
  4. [կույր]
  5. [Երգեցեք]
  6. [Դարձել է]
  7. [Աշմուշատ]
  8. [Մռայլվեցավ առյուծ Վիգենը]
  9. [մինչև արաբը]