Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/524

Այս էջը հաստատված է

0Ր<ԻՈՐԴ>.– Բայց երանի ձեզ, որ մի խազեինից կարող եք հեռանալ մի ուրիշին, գոնե փոխվել։

ՄԱՅՐԸ.– Մարգո։

ՕՐ<ԻՈՐԴ>.– Իսկույն, մայրիկ։

Շարունակում են։

ՄԵԿԸ.– Օր<իորդ>, այստեղ սպասում ենք ձեզ։

Օրիորդը խոսում է։

Ս<ՈԻՐԵՆ>.– Ձեզ կանչում են։

ՕՐ<ԻՈՐԴ>– է՛հ։

Ս<ՈԻՐԵն>.– Այո՛, մի քանի տարի կյանք ունենք այս աշխարհում, այն Էլ մաշում ենք հառաչանքներով ու ստերով, պետք Է սրտին հետևել։

ՕՐ<ԻՈՐԴ>– Այո՛, սրտին, սրտին[1]․․․

ՄԱՅՐԸ.– Պ<արոն> Սուրեն, մի րոպե այստեղ ձեզ կանչում են[2]։

Սուրենը գնում Է։

ՄԱՅՐԸ.– Այս ինչ անքաղաքավարություն Է, հյուրերդ թողած մտել ես այստեղ․․․ Էն ու․․․ հետ քիչի փիչի, քիչի, Փիչի․․․

ՕՐ<ԻՈՐԴ>– [3]ինձ հանգիստ թող, մայրիկ։

Մ<ԱՅՐԸ>.– Ինչ հանգիստ, Էն տղան ամոթ Է․․․ Էնտեղ խոսում են։

ՕՐ<ԻՈՐԴ>.– Օֆ, խնդրում եմ, այն տղայի մասին ոչ մի խոսք, վերջապես ինչ ուզում են թող խոսեն․․․

Փեսացուն հայտնվում Է ժպտուն, կուռն առաջարկելով.

– Օրիորդ, մի պտույտ ձեզ հետ, կհաճեի՞ք[4]․․․

Մ<ԱՅՐԸ> (Շփոթվելով).– Ինչպես չէ, ինչպես չէ, Մարգո, թող, գնա․․․

ՕՐ<ԻՈՐԴ> (Բռնի ժպտալով).– Ուրախությամբ (Թևանցուկ դուրս են գնում)։

Երաժշտությունը շարունակվում է։

Ներս է մտնում ամուսինը։

(Դուրս են գալիս, այս ու այն կողմ խմբակների բաժանվում

  1. [ներս են մտնում մայրը և փեսացուն կուռն առաջարկելով]
  2. [Օ, գնացեք խնդրեմ]
  3. [մայրիկ]
  4. [Օրիորդը ժպտալով]