Այս էջը հաստատված է
— Այս ի՞նչ արի[1]․․․ ինչո՞ւ այսպես աղոթեցի․․․ այժմ ի՞նչ անեմ ես․․․
Այն օրվանից[2] քունը փախավ նրա գեղեցիկ աչքերից, հանգիստը կորավ[3], ու վիշտը բուն դրավ սրտի մեջ։
Ու հրամայեց Թամարը, ամրոց շինել տվավ էն ժայռի վրա, ամրոցում՝ մի վանք։ Գնաց մտավ էն վանքի մեջ, մենա՜կ, առանձին ապրում էր[4] այնտեղ, ու լաց էր լինում իր աղոթքի, իր անգութ աղոթքի համար[5]․․․
