փոս — հա է դառնում ու [շլնքից] բռնում — կամ փորը պատռում։ Դրա համար էլ ասում են՝ իշի գերեզմանը գիլի փորն է։]
[Ասում են — ընդհակառակը՝ ոչ թե քուռակ է դառնում, այլ ցույց է տալի, իբր թե վախենում է — էշն էլ հետապնդում է — տանում է ուտում։]
Գիլի առավոտը — 20 —
Այսպես — որ թռչում է նստում գոմշի շալակը — գոմեշը վեր է կենում ու գիլին կախած բերում գյուղը։
[Անտառազուրկ տեղերի գելերն են մարդ ուտում և ձմեռը — որովհետև ուրիշ որս չկա։]
Գելը աղվեսի չափ և շատ բաներում նրանից ավելի խորամանկ է. եր. 27։
Брем-ն էլ է ասում, թե շատ հոտառու է գելը։ 27 — մինչդեռ ժողովուրդը գիտի, որ հոտ չի առնում նա։
ԳԵԼԸ
[Մի գի՜շեր (գիշերը և հանգամանքները) շները գիլի ոռնացին
Ոռնացին էսպես
— X-ը թե՝ տղերք էս գիլի ոռնոց ա։
Ոռնոցը շները որ լսում են — ողբալի աչքերը երկու ճրագի նման կանանչ, ֆոսֆորային լույս են տալի, ոնց որ երկու ճրագ իրար կողքի վառած գիշերվա մթնում։]
Գելը դունչը քամուն է անում ու տնկում, որ հովով իմանա, թե ինչ կա։ 2 Лонг, Б<елый в<олк>
(Բայց հայտնի է, որ գելը հոտ չի իմանում, բութ է հոտոտելիքը — էգը, որ ծառի մյուս կողմում ամբողջ գիշեր և էջ 48 — սխալ է 49)։ Արու գելերը (ինչպես և այլ գազանները) իրենց ձագերին ուտում են շատ անգամ, նրա համար էլ էգ գելերը նրանց չեն թողնում մենակ մտնեն որջերը կամ մնան ձագերի մոտ։ 24, Лонг
Որձ գելը էգին չի դիպչում, ինչին էլ նա կծի։ Շներն էլ էգ գիլին կամ էգ աղվեսին հեշտ չեն խեղդում։ 25, նաև` էջ 72։
Երկար ձմեռներն են պատճառը, որ [բոլուկ] ոհմակ (չոխլուխ) են կազմում։ Տեղեր կան — էնքան սովորական է նրանց լինելն ու շատ են կենում, որ ասում են գիլի թարա։
Եղնիկներին ու եղջերուներին քշում են կամ քարից ու քարափից են գցում, կամ ձմեռները սառած գետի վրա ճղատում են, ուտում։
Թև ինչպես էդ գելը խնայել է մանուկին ու ծիծ տվել պահել, Корнит, 84։
