բնութագրում ենք— գելն ավելի սովում է ու վտանգավոր է դաշտ տեղերում, ուր անտառ ու որս ու այլ ուտելիք չկա— դաշտեցին պատմում է (շորագյալից) դեպք մարդ ուտելու և ինքը գոման <անընթ․>— սարեցին ոչխարի մասին և դիտողություններ / ոչխարի հետ սարն է գնում գալի, շան հետ միանում է, էգ գիլին շունը չի մոտենում, իշի մասին — գիլի խորամանկություններից՝ գիլի հոտառությունից։
Ինձ Էլ հարցնում են՝ դու ինչ գիտես— ես Էլ գրքից գիտեմ, ինչ որ գիտեմ, պատմությունները [և] բեմից, Զաքարիա պատմագրից, ձեռնասուն անելուց, տեսակի մասին— նապոլեոնի արշավանքից։
Գելն երեխեք Է պահել։
Զաքարիա սարկավագ, Էջ 57—58։
Առաքել պատմագիր, Էջ [58] 65—68։
ԾՂՐԻԴԸ
(Էջ 127)
Նախնական հատված-տարբերակ (ԹԹ, նոր նյութեր, թղթ. № 52)
ԾՂՐԻԴԸ
Երգում Է գարունը, ծաղիկները, իր սերը, իր երջանկությունը ու..․ լռեց ընդմիշտ։ Ծաղիկները (հարևան) խոսում են, թե ինչ եղավ։ Զարհուրելի ծիտը նրան տարավ զարկեց մամխի փշին, որ չորանա, ձմեռն ուտի։
Սերը— ինչպես Է փչանում երգը <1 անընթ․> սիրուհին վերջը ուտում Է նրան— նա փախչում Է։
Բայց եթե սեր չի ունենում, երկար Է ապրում—նույնիսկ Էգից.
Մի անգամ երգում Էր, եկան վրա հասան—բունը մտավ—մի քիչ հետո մի չոփ ներս մտավ—նա դուրս եկավ—գլուխը հանեց, կրկին ներս պրծավ—ջուր ածին—դուրս եկավ—փախավ—հազիվ ազատվեց։
— Ինչու չեն թողնում ապրեմ, երգեմ,— մտ<ածեց> նա։
Մին Էլ հունիսի վերջերից մոտ— լռեց ընդմիշտ։ Ինչ եղավ <1անընթ.> քույրիկ, հարցրեց մի <1անընթ.>։
— Ծիտը նրան տարավ զարկեց մամխի [թփի] փշին, որ չորանա, ձմեռն ուտի,– պատասխանեց հարևանը։
