շունը շապիկ, կատուն վարտիք
շանից շատ են
շունը ուտեր — չէր մարսիլ— (էնքան անարգեց)
շան պես փսխածը կուտի
շան պոչը բռնել (համառել)
շունը տիրոջը չի ճանաչում
շան քթից ջուր խմեցնել
ոչ շան—ոչ տան
ո՞ւմ շունն ես
քու շունն եմ —
շան շալակ (դժար տանելու բեռ)
շան լեղ (լողալու ձև)
շան կաշի է երեսը՝
շանսատակ— չարաչար ծեծվելով սպանված
դռան շուն, Дворняшка
չոբնաշուն, овчарка
որսի շուն,
բարակ,
գամփռ
գելխեղդ, волкодав
հոշտի շուն (անտեր, փողոց, շուկա ընկած շներ, Շուլավեր)
<Ամատունի Ս., Հայոց> Բառ ու բան հայոց, <Վաղարշապատ, 1912>
շան բախտ
շան բերանից հանած (պատ. բանից ընկած)
շան լափը գլխին ածել
շան տուր տալ
շանից մազ պոկել
Շունը իմաստուն է — ոռնում է, դունչը բռնած էն կողմի վրա, ուր դժբախտություն է տեղի ունենալու։
Շունն էլ մեզ նման արարած է. հին և միջին դարերում մինչև անգամ դատաստանի էին ենթարկում։
№ 33, № 19, 1, 460
1
Շունն ու մարդը (կապը)
պատմական [աշխարհագրական] տեսությունը,
Дружбин, Брем, 102-106.
2. [4.] 8 Лункев<ич>, [13] Гринев.
[15] Лефевр. 238. [19] Пергамин, 349.
[21] Клетт և նախաբանը և 15—17
