— Բարի լուս, սանահեր աքլար[1], բարով ես եկել մեր անտառը[2], ինչ ես շինում էստեղ։
— Բարում կենաս, շնորհ<ակալ> եմ,— պատասխանում է աքլարը[3]» Եկել ենք էս ավերակը գյուղ շինենք, շեն անենք[4]»
— Ինչ բարի բան եք մտածել, սանահեր աքլար, դե խնդրում եմ ցած արի, ինձ էլ մի տան տեղ ցույց տուր, աղքատ մարդ եմ[5], ես էլ մի խրճիթ շինեմ, միասին ապրենք։
— Մեր տանուտերն[6] էդտեղ մոտիկ պատի տակին է[7], ցույց կտա,— ասում է աքլարը։
Տանուտերն էլ երևի մի ուրիշ աքլար կլինի, մտածում է աղվեսն ու վազում[8] դեպի պատի տակը։ Հենց պատի տակից երևում է շունը[9], հանկարծ վեր է թռչում, ընկնում ետևից։ Աղվեսը փախչում [10], հեռու կանգնում ու էնտեղից ձայն է տալիս[11].
— Հե՛յ սանահեր աքլար, քանի[12] էդ տանուտերն ունեք՝ դեռ էդ գյուղը շատ կմնա ավերակ։
Լ I, 1907, 1908, 1909, 1920
էջ 182, տ 1 ճամփորդները / ճամփորդներ
տ 2 աշխարհ / աշխարհքը
տ 8 այդպես / այսպես
տ 18 սանահեր / սանհեր
տ 24 պատահեցինք բառից հետո / Եկ ընկերանանք, միասին գնանք։
Օրն էլ արդեն լուսացել է։
տ 28 էն / էդտեղ
էջ 183, տ 6 տալիս / տալի
ԿԱՑԻՆ ԱԽՊԵՐ
(էջ 184)
Լ I, 1907, Լ II, 1908, 1909
էջ 184, տ 7 հարցրեցին / հարցրին
տ 13 ձեռքիցն / ձեռիցն (նույնը՝ Լ II, 1920)
տ 23 կարմրել է։ / կարմրել է։ Գոռացին․
էջ 185, տ 3 երկինքը / երկինք (նույնը՝ Լ II, 1920)
Վերջում ուրիշի ձեռքով ավելացված է. «Քանդվի էս տեսակ գյուղը, որը էսպիսի տանուտեր ունի»։
- ↑ սանահեր։
- ↑ անտառը,– [սկսում է խոսել աղվեսը,– ինչպե՞ս ես]։
- ↑ աքլարը։ [Բարի լինի, որ կողմն եք գնում, ի՛նչ եք շինում էստեղ,– կրկին հարցնում է աղվեսը]
- ↑ շեն անենք,– [ասում է աքլարը]:
- ↑ ցույց տուր։
- ↑ Տանուտերն։
- ↑ Տակին է,— [ցույց է տալի աքլարը,– գնա]։
- ↑ [գնում]
- ↑ Պատի տակից շունը
- ↑ Փախչում է, [գնում]։
- ↑ տալի [աքլարին]։
- ↑ Քանի։
