տ 22 — Ուրեմն՝ մարդը թզուկ է: / — Մարդը գուցե թզուկ ես ասում։
տ 23 աքլորը ~ հասնիլ: / աքլորը որ ծուղրուղու է կանչում, ձենը
ականջը չի հասնում։
տ 25 խուլ է / խուլ է եղել
տ 26 սարում ~ կլսի: / սարում պախրեն որ խոտ է պոկում, նա
լսում է։
տ 27 Հրեշը / Վիշապը
տ 27 զգում է ~ խավարի մեջ / էլ չի իմանում՝ ինչ ասի, քաշվում է, կորչում։
31—35 և էջ 190-ի 1—10-րդ տողերի փոխարեն Հսկ-ում հեքիաթն ավարտվում է այսպես.
Երիտասարդ հյուրն էլ վեր է կենում, որ գնա, մարդ ու կին առաջը կտրում են։
— Ո՞վ ես դու, անծանոթ բարերար, անունդ ասա, որ թե լավությունդ կորչի, ու չկարողանանք ետ վճարել, գոնե իմանանք, թե ում ենք օրհնելու,— խնդրում է աղքատը:
— Լավությունը արա ու թեկուզ ջուրը գցի, երբեք չի կորչիլ,— պատասխանում է հյուրը,— Ես հենց էն ձուկն եմ, որի կյանքը դու խնայեցիր ու նրա համար էլ զրկվեցիր քու ապրուստից․․․
Ասում է ու չքանում նրանց առաջից:
Լ II, 1908
Էջ 186, տ 24 էնպես եմ ուզու՜մ, էնպես եմ ուզու՜մ․․․ / էնպես եմ ուզու՜մ:
(նույնը՝ Լ II, 1909):
Էջ 189, տ 27 որ ներսը ~ անհաղթելի / Լ-ում չկա:
տ 29 սուսուփուս ~ խավարի մեջ / քաշվում է, կորչում
Լ II, 1909
Էջ 186, տ 6 նրանով / ու նրանով
Էջ 187, տ 10 էլ իմ շալակտարը չես էս օրից / Լ-ում չկա (նույնը՝ Լ I, 1920, Լ II, 1921):
Լ I, 1920, Լ II, 1921
էջ 186, տ 6 տուն բերում / տուն է բերում ու
տ 12 — Տե՛ր աստված,— ասում է / — Տեր աստված
տ 20 ընկերներս / ով գիտի, ընկերներս
տ 23 Էն պաղ ու պարզ ջրերում / Էս պաղ ջրում
տ 24 — Էնպես եմ ուզու՜մ, էնպես եմ ուզու՜մ... / Լ-ում չկա։
տ 25 բա՛ց թող, բա՛ց թող գնամ / բա՛ց թող գնամ
Էշ 187, տ 7 — Տո՛, ախմախ / — Տո՛,
տ 11 Ձեռքի տոպրակն էլ / Տոպրակն Էլ ձեռից
