— два Ореха են։ Ախպերը քրոջը անտառն է տանում։ էնտեղ նա կրում է ամեն տեսակ զրկանք, սով ու մերկություն, մնում է տկլոր։ Два Ореха են։ էն թավ անտառը որսի է գալի արքայի որդին, տեսնում է մորս, սիրում է նրան — два Ореха ևն։
Գուլչի խանումին ախպերն ու մարդը գտնում են իր ապարանքում, չեն ճանաչում, իսկ նա ճանաչում է, պատմում է իր պատմությունը, և բացվում է ամեն բան։
Սերբ<ական> երգ. Չար հարսին, որ ձիու պոչից են կապում ու թողնում. որտեղ արյունը թափեց — էնտեղ եղինջ ու փուշ դուրս եկավ, որտեղ ինքն ընկավ (արտասուք ընկավ), էնտեղ լիճ գոյացավ, լճի մեջ երևում էր (ձին սև, բազեն վանդակում) երեխեն օրորոցում ու մոր ձեռները գլխի տակին (под горлом)․
Շեն թագ<ավորի> աղջիկը.
Աղքատ ու հպարտ է հարսը, տալի (Աղունիկ) գեղեցկության վրա է նախանձում։
Աղունիկը խոստանում է երկու ոսկեքոլոր տղա բերի։ (Սխալ, ուրիշ հեքիաթի սկիզբ)։
Վերջը պարկերում, բաներ են դնում։
ՊՈՉԱՏ ԱՂՎԵՍ
(էջ 211)
Լ, I, 1908, 1909
էջ 211, տ 3 վեր դնում / վեր է դնում
27-րդ տողից հետո ~ Արտն ասում էր
էջ 212, 15-րդ տողից հետո ~ Աղջիկն ասում է.
տ 22, 23 պոչս տա / պոչս տա ինձ (նույնը՝ էջ 213, տ 9)
Էջ 213, տ 12 բուռն / բուռը
տ 17 կաթ / կաթն
տ 19 կցմցում, վազում է / կցմցում է, վազում
