|
(«Քյարամի և Ասլիի հեքիաթը» հանդերձ երգերով, փոխադրություն տաճկերենից, աշխատասիրեց Աշըգ Ջիվանին, Ազեքսանդրապոլ, 1888, էշ 114)։
1910
ՄԵՐՈՆՔ
1
ՔԵՌԻ ԽԵՉԱՆԸ
(էջ 91)
Առաջին անգամ՝ Հր 1910, № 236, հոկտեմբերի 24, «Մերոնք» ընդհանուր վերնագրի տակ, այնուհետև՝ Եժ III, 83—85։ ՜
Ինքնագիրը չի պահպանվել։
Տպագրվում է Հր-ից։
1910 թ. տպագրելով «Նեսոյի քարաբաղնիսը» և «Քեռի Խեչանը» պատմվածքները՝ հեղինակը սրանց տվել է «Մերոնք» ընդհանուր վերնագիրը։ Այդ պատմվածքներին բնորոշ է այն նուրբ հումորը, որով ցուցադրվում է նահապետական գյուղացու հետամնացությունը, համառությունը, գյուղաշխարհի մարդկանց ըմբռնումները։ Հեղինակն, իհարկե, օբյեկտիվորեն քննադատում է այդ բոլորը, բայց ցավով, բարեկամաբար, որտեղից էլ «Մերոնք» մտերմական վերնագիրը։
Բանաստեղծի ծրագրային գրառումներից պարզվում է, որ նա մտադիր է եղել «Մերոնք» պատմվածաշարը լրացնել վեց նոր գործերով, այն է՝ «Ստորոժ Մաթոսը», «Մելիքի կարծիքը» (պատերազմի մասին), «Ռուսեթի խիարը», «Հանելուկը» (Ալեքի ու Ռամազի Սաքոյի), «Ռամազի Սաքոյի
